Spreek een willekeurige Indische Dordtenaar aan en vraag hoe ‘zijn of haar’ familie in Nederland is opgevangen na het vertrek uit voormalig Nederlands-Indië. Grote kans dat het antwoord ‘in een contractpension’ is. Veelal vanuit de overlevering en van horen zeggen, want de generatie die nog echt in een contractpension heeft gewoond, is niet meer of in de herfst van haar leven.

Dordrecht was één van de steden die na de Tweede Wereldoorlog Indische-Nederlanders vanuit de voormalige kolonie Nederlands-Indië opvingen. Hierbij speelde de grote werkgelegenheid in de fabrieken van Dordrecht en omstreken een rol. De gezinnen werden tijdelijk opgevangen in zogenoemde contractpensions: tijdelijke verblijfplaatsen voor Indische repatrianten. In Dordrecht gebeurde dat vooral bij particuliere pensionhouders en in hotels. De verblijfkosten van de repatrianten werden door de overheid gefinancierd.

Bij de generatie die dat leven niet heeft meegemaakt, zijn vragen. Veel vragen. Deze website volgt de zoektocht naar deze verhalen over de Indische contractpensions. Het doel is dit vast te leggen in een boek met bijhorende boekpresentatie.